1000?

really...

900?!

I said it...

This blog is closed...

Done...

This blog is closed...

Hommage, van Enrico

Hij dacht
een ogenblik,
en de woorden
verschenen
in steen.

Eén vonk
ontsproten,
gaf zijn aarde
leven

Toen sprak
hij.
Overdonderende klanken
die leegheid
vulden.

Ik was erbij.

Enrico Lommerte
http://lommerte.wordpress.com/

Ware liefde, voor ons.

Wanneer je
met iemand bent,

vraag niet om hem, of haar,
want je kunt niet

om jezelf vragen.
.
Liefde is een risico,
dat een persoon neemt.
Want dat

is de ware liefde,
voor de dapperen...

===
Fabio Volo, met dank aan 
https://www.facebook.com/machteld.prins

Hugging.

Looking up
this tree,
I feel the grandness,

which makes nature be.

I'm small,
he's tall.
I am soft, he's hard
and aloft.

Its leaves,
are green,
its growth
cannot be seen.

When I touch
its bark, I feel
it is as tough
as steel.

It makes me
want to hug,
the powers
that be.

(geinspireerd door https://www.facebook.com/rob.fink.9)

De roep.

Wij kunnen
trachten,
onze oren,
te sluiten,
voor de roep.

Vingers in
de oren,

schellen voor
de ogen,
watten in ons hoofd.

Muren,
rondom de ziel,
het zal niet helpen.
De roep,
dringt door.

Het komt,
van ver,
en uit de diepte.
Nauwelijks,
hoorbaar.

Toch spitsen wij,
onze oren,
en al onze zintuigen.
Dat hoor je, niet vaak.